بررسی بیان ژن‌های حفاظت سلولی TXNRD1 و GCLC پس از افزایش بیان Nrf2 در سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف

  چکید ه   سابقه و هدف   سلول‎های بنیادی مزانشیمی( MSCs ) به علت خصوصیات منحصر به فرد، سلول‌هایی ایده ‎ آل در زمینه ‎ های سلول ‎ درمانی و ژن ‎ درمانی می‎باشند. اما بقای کم آن‎ها پس از پیوند، استفاده از آن ‎ ها را محدود کرده است. هدف این مطالعه، بررسی بیان ژن‎های حفاظت سلولی شامل NQO1 ، TXNRD1 ، HO-1 ، GCLC پس از افزایش بیان Nrf2 در سلول‎های بنیادی مزانشیمی بود.   مواد و روش‌ها   در این مطالعه تجربی، MSCs بند ناف کشت داده شدند و پلاسمید نوترکیب حاوی ژن Nrf2 و پلاسمید فاقد ژن Nrf2 با استفاده از ماده FuGENE HD به داخل این سلول ‎ ها ترانسفکت شدند. پس از اعمال استرس به سلول‎ها، RNA استخراج شده و cDNA ساخته شد. آغازگرهای اختصاصی برای ژن ‎ های Nrf2 ، NQO1 ، TXNRD1 ، HO-1 ، GCLC با استفاده از نرم‌افزار 3 Primer طراحی و بیان این ژن‎ها با روش RT-PCR بررسی شد. نتایج با استفاده از نرم‎افزار Image J2x و ANOVA کمی ‎ سازی و بررسی آماری گردید.   یافته‌ها   بیان Nrf2 در MSCs متعاقب ترانسفکشن افزایش داشت( 01/0 (p < . افزایش بیان ژن ‎ های TXNRD1 و GCLC نیز در سلول‎های ترانسفکت شده مشاهده شد(05/0 p< و 01/0 (p< ولی بیان ژن ‎ های HO-1 و NQO1 در این سلول‎ها نسبت به کنترل تغییری نداشت.   نتیجه گیری   افزایش بیان Nrf2 موجب بیان GCLC و TXNRD1 در سلولهای بنیادی مزانشیمی شده و به نظر می ‎ رسد بخشی از اثرات حفاظتی شناخته شده Nrf2 تحت تاثیر بیان این ژن ‎ ها باشد.